Egidio 'Juke' Ingala & The Jacknives (I) Blues The Maple Ertvelde (15-10-2018) reporter & photo credits: Marcel info organisatie: The Maple info band: Egidio 'Juke' Ingala © Rootsville 2018

Door omstandigheden had ik het optreden van september gemist maar nu wilde ik er wel bij zijn, want laat Egidio Ingala nu één van mijn favo harmonicaspelers zijn. Bij zomerse temperaturen dus, op weg naar Ertvelde.

De hamvraag gaat wel altijd zijn: “Italianen en blues: gaat dit samen ?” Wij kunnen volmondig ja antwoorden en na het zien en beluisteren van deze band zal iedereen het met ons eens zijn. De harmonicasound van Egidio Ingala, ligt ergens tussen Little Walter en George ‘ Harmonica ‘ Smith . De man speelde op alle gerenommeerde bluesfestivals van Europa en is tevens een fantastisch entertainer die de interactie met zijn publiek niet schuwt .

The Jacknives zijn dan weer de gedroomde backingband voor elke harmonicaspeler waarbij ze doen denken aan het legendarische Chicago Blues trio : The Aces . Een solide ritme sectie met Enrico Soverini op drums en Max Pitardi aan de bas en een fijne gitarist, Marco Gisfredi, in de stijl van Eddie Taylor en T-Bone Walker brengen een authentiek bluesgeluid echte old school blues met een jumpy feeling. Als je weet dat hun laatste cd “Switcharoo” een pareltje was dan moest je zeker aanwezig zijn op deze gig.

Er was wel wat minder volk komen opdagen dan we gewoon zijn daar in The Maple, maar we lieten het niet aan ons hart komen. De aanwezigen hadden er zin in en zo ook de band. De avond werd in gang geschoten door een instrumentaaltje van de Jacknives, waarna egidio het podium opstapte en ons trakteerde op het swingende ‘Money Taking Mama’, track van zijn laatste cd wat ook de rode draad ging zijn van de avond.

Egidio ontpopte zich zoals verwacht als de perfecte entertainer die regelmatig het publiek indook om daar verder te spelen. Op een gegeven ogenblik dacht ik even dat hij een pintje ging tappen, want hij verdween achter de toog, maar hij liet het deskundige werk over aan de barman. Na een “She Got Me’, ‘All Over’, ‘Can’t Get You Off My Mind’, een streepje Eddie Taylor, Sonny Boy’s ‘So Sad To Be Lonesome’ en ‘Blues With A Feeling’ mocht ‘Little Anne’ de eerste set afsluiten. Zeer aangename portie swing en jumpblues met een goed blazende Egidio en een perfect ingespeelde Jacknives. Strakke band zonder franjes met een fijne jazzy sound in de gitaar.

Na een korte pauze ging het viertal verder op hetzelfde elan waarbij Egidio geregeld de chromatische harmonica wisselde voor de diatonische en zo een grote variëteit stak in zijn spel. Een nieuwe outfit ook en de rode schoenen uit de eerste set maakten plaats voor een paar blinkende witte schoenen. Tja, het blijven dan ook Italianen zeker?‘Just Put It On’, ‘Real Gone Lover’ van Smiley Lewis, het trage ‘Blues Stay Away From Me’ en een ode aan Howlin Wolf er boven op lieten de tweede set aan lichtsnelheid voorbij gaan. We kregen nog steeds het jazzy gitaartje te horen met toch wat meer bluezy tintjes er tussendoor.

Ondertussen was de temperatuur in The Maple gestegen naar tropische waarden, het was puffen en blazen, maar niemand die daar over klaagde. We kregen nog een fijne, jumpende “encore” gepresenteerd en toen was het echt gedaan. Niks dan tevreden gezichten daar in Ertvelde en weer eens een fijne avond meegemaakt.

Tijd om huiswaarts te rijden en op een maandagavond doe je dat met Classic 21 op de radio en het bluesprogramma van Dr Boogie. Het leven kan mooi zijn.

Marcel